مواد نسوز یا دیر گداز به موادی گفته می‌شوند که در دما های بسیار بالا دچار تغییرات فیزیکی و شیمیایی نمی‌شوند و به اصطلاح نقطه ی ذوب مشخصی ندارند.

آنچه که در صنعت واضح و بدیهی است این است که فعل و انفعالات فیزیکی و شیمیایی که در صنایع گوناگون اعم از صنایع آهن، فولاد، شیشه، سرامیک، پتروشیمی، آهک و سیمان و … وجود دارد؛ جهت فعالیت های صنعتی مرتبط، مثل ذوب، ریخته گری و یا بهبود عملکرد مواد با حرارت دیدن، نیازمند به حرارت و دما های بالا هستند و تاثیر حرارت و گرما در این صنایع قابل چشم پوشی نبوده و کاملا مشهود است .

به منظور انجام چنین فعالیت هایی می‌بایست بستر مناسبی فراهم آید تا پتانسیل تحمل این میزان از تولید انرژی و حرارت بالا را داشته باشد.

امروزه نیازمندی کارخانه ها و تولیدکنندگان به امکانات و شرایط مطلوب جهت پیشروی در اقدامات و عملکرد های ذکر شده در بالا، نقش مواد نسوز و دیرگداز را بیش از پیش برای صنعت گران مهم می سازد.

مقاومت مواد نسوز هنگام قرار گرفتن در شرایطی با فشارهای بالا، ساییدگی ها، تغییرات ترمومکانیکی، خوردگی های ناشی از واکنش های شیمیایی، شوک های حرارتی و گرمایی_ که به دلیل تغییرات دما، انبساط های غیریکسان در جسم اتفاق می افتد بسیار قابل قبول است به طوری که خاطر سازنده یا محقق را از اعمال هر گونه تغییرات آسیب رسان و ناخواسته آسوده می سازد.

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *